Στάχτες Σκύβω και τις γλύφω για να καθαρίσω το πάτωμα. Καθώς γλιστράω όλο και πιο χαμηλά γίνομαι ένα με τη σκόνη. Ποτισμένη με μυρωδιά τσιμέντου. Ανεμπνευστού αλλά απαιτητικού. Κάνω κύκλους με τα χέρια μου σαν να παίζω με το χιόνι. Αγγελάκια παιδικά που γκριζάρανε. Κλείνω τα μάτια. Κάπου από το παράθυρο γιασεμί που καλοκαίριασε. Εμπνευσμένο. Ένα σπουργίτι και μια τσίχλα. Παίζουν ζωή. Τώρα ανοίγω τα μάτια. Θολά χέρια πιάνουν τη στάχτη που απέμεινε. Μια γύρα στον αέρα κι ύστερα αστέρια. Μελαμψά. Με λάμψη. Στάχτες. Όλο φως.