Στο παρόν τεύχος περιλαμβάνονται οι εισηγήσεις που παρουσιάστηκαν σε Διεθνές Συνέδριο, το οποίο οργανώθηκε από την Νομική Σχολή και το Τμήμα Ιατρικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (στο πλαίσιο προγράμματος ΑΡΙΣΤΕΙΑ ΙΙ, που συγχρηματοδοτείται από την Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας και την Ευρωπαϊκή Ένωση), σε συνεργασία με τον Όμιλο Μελέτης Ιατρικού Δικαίου και Βιοηθικής. Συμμετείχαν διεθνούς φήμης νομικοί, γιατροί, ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, καθηγητές ανθρωπολογίας, οικονομολόγοι και υπεύθυνοι για τη στρατηγική στην ανθρώπινη αναπαραγωγή και την εμβρυολογία, από πολλές ευρωπαϊκές χώρες, προκειμένου, με διεπιστημονικό τρόπο, να αναδειχθούν τα ιδιαίτερα πολύπλοκα νομικά, ηθικά, κοινωνικά και ιατρικά προβλήματα που έχει προκαλέσει η εφαρμογή των μεθόδων της ιατρικά υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Τα θέματα που απασχόλησαν το συνέδριο ήταν πολλά. Αν πρέπει ο δότης του γεννητικού υλικού να μένει ανώνυμος ή αν αντίθετα το παιδί έχει δικαίωμα να γνωρίζει τις ρίζες του, αν επιτρέπεται η μεταθανάτια γονιμοποίηση ή η παρένθετη μητρότητα και υπό ποιες προϋποθέσεις, αν μπορεί ένα μοναχικό άτομο ή ένα ομόφυλο ζευγάρι να προσφεύγει σε μεθόδους ιατρικά υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, αν μπορεί η εφαρμογή μεθόδων υποβοηθούμενης αναπαραγωγής σε μια χώρα να δημιουργεί συγγενικούς δεσμούς σε μια άλλη χώρα όπου οι συγκεκριμένες μέθοδοι έχουν απαγορευθεί και πολλά άλλα.