Η υψηλότερη δόνηση της αρμονίας εμπεριέχεται στην αρχαία ελληνική έννοια της ευμορφίας, ρίζα της λέξης Ομορφιά, χαρακτηρίζοντας όχι μόνο εξωτερικά χαρακτηριστικά, αλλά βαθύτερα, μια αέναη εμπειρία νοήματος, πληρότητας και ικανοποίησης. Ένας ολόκληρος κόσμος ομορφιάς ως κατάσταση ύπαρξης που εμπεριέχει αρμονία, ηρεμία και ευτυχία πάλλεται μέσα μας και αποκαλύπτεται σε αυτόν που επιθυμεί να προσεγγίσει τη ζωή του μέσα από μια νέα συνειδητότητα και κατανόηση της ίδιας του της ύπαρξης, εππιτρέποντας στο φως του "γνώθι σαυτόν" να πλημμυρίσει την κάθε εμπειρία του, εύκολη ή δύσκολη, με νηφαλιότητα και αξιοπρέπεια. Μια ομορφιά που συνθέτει και ενώνει, στο μέγιστο μέτρο, το ανθρωπιστικό ιδιώδες της αρετής, του καλού, του αγαθού, με τη θεϊκή μας υπόσταση, δηλώνοντας την ενότητα του σύμπαντος και το μεγαλείο της ύπαρξής μας.