Το βιβλίο σχετίζεται με τη γλώσσα επικοινωνίας των γονιών μας, των παππούδων και εκείνων που έζησαν πριν από αυτούς στην περιοχή της Ολυμπίας και στον ευρύτερο γειτονικό προς αυτήν χώρο. Αναφέρεται στη μητρική τους γλώσσα, τη γλώσσα του τόπου που γεννήθηκαν, τη γλώσσα της εργασίας, της χαράς, του παιχνιδιού, του καβγά, του τραγουδιού, του εθίμου, της λύπης, του θανάτου, τη γλώσσα με την οποία έζησαν. Ήταν ο μοναδικός τρόπος επικοινωνίας, με άγραφους αλλά σταθερούς κανόνες, που μεταδιδόταν από γενιά σε γενιά, χωρίς ειδική διδασκαλία, μόνο προφορικά και από μνήμης. Ήταν η γλώσσα που μιλούσαν σε κάθε περιοχή της Ολυμπίας καθώς και σε ευρύτερα τμήματα της Γορτυνίας, Ηλείας, Μεσσηνίας και Τριφυλίας. γνήσια γλώσσα και όχι εκείνη που γράφουμε σήμερα. Με αυτή την «ντοπιολαλιά», έζησαν οι πρόγονοί μας, χωρίς καμία δυσκολία επικοινωνίας μεταξύ των. Θεωρούμε ότι αυτό το βιβλίο, όπως και τα συναφή, έχει πολλαπλή σημασία. Είναι ένα από τα μέσα που μας συνδέουν από την πλευρά της γλώσσας με τους προγόνους μας. Έχει ιστορικό, επιστημονικό, λαογραφικό και κοινωνιολογικό ενδιαφέρον. Είναι χρήσιμο, όχι μόνο για τους επιστήμονες, αλλά και όλους εμάς τους απλούς ανθρώπους που, λίγο ή πολύ, ζήσαμε στην ύπαιθρο χώρα της Ολυμπίας και στις γύρω από αυτήν περιοχές. Ακόμη, και για τους νεώτερους είναι χρήσιμο, για να αντλήσουν στοιχεία αναφορικά με το ιστορικό, λαογραφικό, κοινωνικό παρελθόν των προγόνων τους. Τέλος και για οποιονδήποτε φιλομαθή ή ερευνητή του αντικειμένου του τόπου του, ή του ελλαδικού χώρου, δεν είναι άσχετο.