Η Βασιλική Ράλλη ενθουσίασε το αναγνωστικό κοινό με τον αυθόρμητο και ειλικρινή συγγραφικό της λόγο, από το πρώτο της βιβλίο «Πατρίδα Αξέχαστη. Μικρά Ασία» (Ακρίτας 1995). Εκεί ζωντανεύει, μέσα από τις περιπέτειες της δικής της οικογένειας (Μαραγκού) τη δόξα και τα πάθη του Μοσχονησιώτικου και Αϊβαλιώτικου Ελληνισμού, που μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή καταφεύγει εν πολλοίς στη Θερμή Μυτιλήνης. Εκεί, το 1959, παντρεμένη πια με τον Άγγελο Ράλλη, πραγματοποιεί, με την άοκνη συμπαράστασή του, το τάμα της μητέρας της (ο πατέρας της είχε χαθεί στον ξεριζωμό τους από το Μοσχονήσι) να χτίσει το εκκλησάκι των Γενεθλίων της Θεοτόκου σε χωράφι που τους είχε παραχωρηθεί από το Κράτος, στην τοποθεσία Καρυές. Ακριβώς στον λόφο εκείνο των Καρυών, όπου υπήρχε αρχαίο προσκύνημα της Παναγίας, κατά την εκσκαφή των θεμελίων του τάματος αποκαλύπτονται τα ερείπια της παλαιάς Μονής όπου έδρασαν οι τρείς Άγιοι και οι άλλοι μάρτυρες της παρούσης διηγήσεως. Κι απ' εδώ αρχίζει η θαυμαστή και παράδοξη ιστορία των ενυπνίων, όπου οι Άγιοι υποδεικνύουν με ακρίβεια, καταρχήν στην συγγραφέα, αλλά και σε άλλους, απλούς ανθρώπους, κυρίως της Θερμής, τα λείψανα και τα μνημεία που θα αποτελέσουν την ιερή αφορμή της ιδρύσεως του μεγάλου προσκυνήματος της σημερινής Λέσβου: της Ιεράς Μονής των αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης. Σήμερα, το βιβλίο της αυτό συμπληρώνει, ανακεφαλαιώνει και βάζει σε τάξη την προφορική παράδοση των κατοίκων της Θερμής σχετικά με την ιερή υπόθεση των Καρυών και καλύπτει τα γεγονότα που χρονολογούνται από την ανεύρεση των ιερών λειψάνων (1959) μέχρι την πρώτη περίοδο της λειτουργίας της Ιεράς Μονής τους (1975).