Ανάμεσα σε πλήθος ετερόκλητων φιλοσοφικών ρευμάτων που άνθισαν στη Γαλλία τον 19ο κυρίως αιώνα και στις αρχές του 20ού, η φιλοσοφία του Henri Bergson ξεπροβάλλει ως το αντίπαλο δέος του καρτεσιανού ορθολογισμού ή εν γένει του θετικισμού, δίνοντας προτεραιότητα στη δημιουργική δύναμη του πνεύματος έναντι της ύλης. Το ενδιαφέρον του Γάλλου φιλοσόφου για ό,τι ονομάζεται "μεταφυσική", και για ό,τι εντάσσεται στο πεδίο της, όπως η μελέτη του "ασυνείδητου" και του "ονείρου", παρέμεινε απαραμείωτο και αδιάλειπτο σε όλο το έργο του. Αυτό διαπιστώνεται εξάλλου και από τον τίτλο των δύο ειδικών διαλέξεων -"Το Όνειρο" (1901) και "Φαντάσματα των ζωντανών και ψυχική έρευνα" (1913)-, τις οποίες παρουσιάζουμε εδώ. (από την Εισαγωγή της Πολυξένης Ζινδριλή)