Η συλλογική μας διάνοια μοιάζει με μια Πόλη, που διέπεται από κανόνες, υπακούει σε μια Αρχή, έχει θεσμούς και νόμους, χαρακτήρα και εκδηλώσεις πολιτισμού, αγωγή και παιδεία, σχολεία και νηπιακούς σταθμούς, χώρους εργασίας και χώρους αναψυχής. Το Βιβλίο-Δίαυλος "Τα έργα της διανοίας είναι βάλσαμο για την ψυχή" είναι έργο της συλλογικής διανοίας, αυτής που μεριμνά ώστε οι πόλεις να υπάρχουν, οι κάτοικοι να αυξάνονται, ο πληθυσμός να ευημερεί, οι άνθρωποι να είναι χαρούμενοι, η ψυχή να απλώνεται και τα έργα του Θεού να δοξάζονται. Εκείνο που δεν μπορεί να εξηγηθεί, αλλά παραμένει μόνο ως βιωματική εμπειρία από την ανάγνωση του βιβλίου είναι η ικανότητα της ψυχής να παράγει πραγματικότητα, να φωτίζει τα γεγονότα, να αλληλεπιδρά στις καταστάσεις, να ενεργοποιεί την διάνοια, να ενώνει τους ανθρώπους δια των έργων της διανοίας και να φροντίζει ώστε αυτά να είναι αθάνατα. Ο Ευριπίδης σήμερα θα μιλούσε για "Τα έργα της διανοίας είναι βάλσαμο για την ψυχή", γιατί εκείνος έβλεπε το φάρμακο και όχι μόνο την γιατρειά. Τα έργα της διανοίας είναι σήμερα το μόνο φάρμακο, για την ψυχή, κατάλληλο για την ασθένεια που κατάθλιψη ονομάζεται και πλήττει την κοινωνία μας συνολικά.