Το βιβλίο αυτό είναι η πρώτη ολοκληρωμένη μελέτη που εμφανίζεται στη διεθνή βιβλιογραφία σχετικά με τους Μουσουλμάνους πολιτικούς της Θράκης πριν την ενσωμάτωσή της στο ελληνικό κράτος το 1923. Θέτει στο επίκεντρο δύο κεντρικά ζητήματα της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας της Θράκης : την ιδεολογία του τουρκικού εθνικισμού και τη σύνδεση της κεμαλικής ρητορικής με την προηγηθείσα νεοτουρκική. Ξεκινώντας από τις ιδεολογικές ζυμώσεις στην Οθωμανική Αυτοκρατορία παρακολουθεί την υποδοχή της νεοτουρκικής ιδεολογίας στη Θράκη, Δυτική και Ανατολική, και ερευνά τη διαμόρφωση ενός δικτύου Μουσουλμάνων πολιτικών που εμφανίζει σημαντική πολιτική δράση κατά το διάστημα 1908-1920. Υποστηρίζει ότι η σύγχρονη συζήτηση περί τουρκικού εθνικισμού στη Δυτική Θράκη θα πρέπει να ιδωθεί ως συνέχεια της πολιτικής ιδεολογίας των Μουσουλμάνων ηγετών της πριν το 1923 και όχι ως αποκλειστική συνάρτηση της δράσης του Τουρκικού προξενείου που ιδρύθηκε στην Κομοτηνή. Η διαμόρφωση μιας τουρκοϊσλαμικής ρητορικής το διάστημα 1908-1920 διαφωτίζει αρκούντως κεντρικά σύγχρονα ζητήματα, όπως ο εγκλωβισμός των Πομάκων στο ιδεολόγημα μιας κοινής τουρανικής-τουρκικής καταγωγής, ο εθνικιστικός ρόλος του Τύπου, η δράση των Μουσουλμάνων βουλευτών, η φίμωση κάθε αντιπολιτευτικής κίνησης ενάντια στους εθνικιστές και η χειραγώγηση του μουσουλμανικού πληθυσμού.