Στο "Μιλένιουμ", όπως και στους "Παρακαμπτήριους" (1998), ο Πανίκος Παιονίδης ζωντανεύει αυθεντικούς χώρους και, ιδίως, αυθεντικούς ανθρώπους. Με την απλότητά του γοητεύει και συγκινεί τον αναγνώστη. Τα διηγήματά του έχουν τη μαγεία του σήμερα και του χτές. Είναι κομμάτια-μαρτυρίες της εποχής μας για ό,τι ζήσαμε, για ό,τι αγαπήσαμε και πονέσαμε. Η γεύση τους, έτσι πικρόγλυκη, πλανάται στο στόμα.