Ο παρόν συλλογικός τόμος εκκινεί από τη θέση ότι είναι αδύνατον να εξηγηθεί επαρκώς η νίκη της Οκτωβριανής επανάστασης και η ιστορική εμπειρία της ΕΣΣΔ, δίχως ουσιαστική ανάπτυξη της επαναστατικής θεωρίας και μεθοδολογίας. Έναν αιώνα μετά την Οκτωβριανή επανάσταση το φάντασμά της συνεχίζει να πλανιέται στις γειτονιές του κόσμου. Ακόμα και μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ και την επικράτηση της αστικής αντεπανάστασης η Οκτωβριανή επανάσταση συνεχίζει να προκαλεί το φόβο και το μένος των κυρίαρχων τάξεων. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στην απέχθειά τους προς το κορυφαίο ιστορικό γεγονός του 20ού αιώνα, γεγονός που σηματοδότησε την έναρξη της διαδικασίας ανατροπής και άρσης του παγκόσμιου κεφαλαιοκρατικού συστήματος, αλλά και στο φόβο των νικητών του ψυχρού πολέμου για τις επικείμενες νικηφόρες επαναστατικές εκρήξεις, που θα ανατρέψουν την παγκόσμια κυριαρχίας τους. Όμως, η Οκτωβριανή επανάσταση και η οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ προκαλεί αμηχανία και σύγχυση ακόμα και στο στρατόπεδο των δυνάμεων που αντιμάχονται την κεφαλαιοκρατία, λόγω της αδυναμίας τους να εξηγήσουν τις βαθύτερες αιτίες της κατάρρευσης της ΕΣΣΔ και της επικράτησης της αστικής αντεπανάστασης. Ιδιαίτερα ισχυρή γίνεται η τάση μετάβασης από μια εξωραϊστική αντιμετώπιση της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ προς μια απαξιωτική αντιμετώπιση του κορυφαίου ιστορικού εγχειρήματος υπέρβασης των κεφαλαιοκρατικών σχέσεων παραγωγής στην ιστορία της ανθρωπότητας.