KΑΜΙΑ ΦΟΡΑ Καμιά φορά περνάω έξω από τα βράδια σου βλέπω τα φωτεινά παράθυρα μέχρι κάτω μοσχοβολάνε δυο χέρια άσπρα σαν πρώτη φορά στον ήλιο Πατάω πάνω στο χρόνο και ξεφουσκώνει σφυρίζοντας Στο τέλος μένει ένα βρόμικο πρωί στο πρόσωπό σου κάνει κρύο Αέρας φυσάει απ’ όλες τις κατευθύνσεις Ύστερα, οι μήνες μεγαλώνουν γρήγορα κόβονται στις άκρες ίσα ίσα να ’ρθουν στα μέτρα μας Τα λυγερά βράδια, τα πράσινα ξαναβγαίνουν κι όταν, σπάνια πια, θα ’ναι ο δρόμος μου από κει, η εικόνα σου χάνεται στη νύχτα γρήγορα αναβοσβήνοντας σαν κόκκινη λέξη στο ποδήλατο