Με αφορμή έναν απραγματοποίητο έρωτα η Αιμιλία ξεδιπλώνει μέσα από την ανάγκη της για αγάπη, ζεστασιά και ανθρωπιά, την κατάθεση των βιωμάτων της ευαίσθητης ψυχής της και με διάθεση ποιητική, οδηγείται μεταρσιώνοντας ό,τι ενδόμυχα τη συνταράζει, θετικό ή αρνητικό, στην εσωτερική λύτρωση και κάθαρση του "είναι" της.