"Πολλοί ποιηταί είναι μόνον ποιηταί. [...] Εγώ είμαι ποιητής ιστορικός. Ποτέ μου δεν θα μπορούσα να γράψω μυθιστόρημα ή θέατρον· αλλ' αισθάνομαι μέσα μου 125 φωνές να με λέγουν ότι θα μπορούσα να γράψω ιστορίαν", εξομολογείται ο ποιητής. Κι από την αγάπη του ποιητή για την Ιστορία και την ενασχόλησή του με τις ιστορικές καταγραφές γεννιούνται και τα "Ιουλιανά", όπως συνήθως αποκαλούνται τα δώδεκα ποιήματά του που αναφέρονται στον αυτοκράτορα Ιουλιανό. Αυτή τη "συνάντηση" του Καβάφη με τον Ιουλιανό πραγματεύεται το βιβλίο, με τα δεδομένα των ιστορικών πηγών να πλαισιώνουν τον ποιητικό λόγο και να φωτίζουν τον τρόπο με τον οποίο ο ποιητής βλέπει τον αυτοκράτορα.