Yπάρχει κάτι περισσότερο αυτονόητο από την ύπαρξή μας, τη θέση μας στον κόσμο και την επαφή μας με τους άλλους ανθρώπους; Yπάρχει όμως ταυτόχρονα κάτι πιο συζητήσιμο και πιο προβληματικό από αυτά; Tα όρια της ταυτότητάς μας βρίσκονται πράγματι μέσα μας, σε σχέση με το ποιοι είμαστε, γιατί είμαστε έτσι και κατά πόσον έχουμε συμμετάσχει και συμμετέχουμε ακόμα στη δημιουργία του εαυτού μας. Tα όρια όμως αυτά τοποθετούνται συγχρόνως και έξω από εμάς, εκεί όπου συναντάμε τους άλλους, τα είδωλά τους ή την πραγματικότητά τους, εκεί όπου η υποκειμενικότητά μας είναι αντικειμενικότητα κάποιων άλλων. Στο βιβλίο αυτό εκτίθενται παραλλαγές της ταυτοτικής προβληματικής, του τρόπου δηλαδή με τον οποίο η ταυτότητα συγκροτείται (ή αποδομείται) ως το δυναμικό αποτέλεσμα μιας διαρκούς αντιπαράθεσης ανάμεσα στο «μέσα» και το «έξω», ανάμεσα στο ψυχικό και το κοινωνικό, ανάμεσα σε υποκείμενα και σε αντικείμενα. Πρόκειται για ψυχοκοινωνικές προσεγγίσεις, με ιδιαίτερη έμφαση στη διεπιστημονικότητα και μια ευαισθησία κλινικού τύπου. Eξετάζονται δε τόσο θέματα που ενδιαφέρουν τον κοινωνικό επιστήμονα που επιθυμεί να κατανοήσει την κοινωνιοψυχική δυναμική ή να μυηθεί σε θέματα παρέμβασης στο πλαίσιό της, όσο και επιστημολογικά προβλήματα που αφορούν στις δυνατότητες και στους τρόπους σύστασης μιας τέτοιας, σύνθετης και ενσυνείδητης, γνώσης.