Ο συγγραφέας επιχειρεί μια προσέγγιση στο θεσμό και την οργάνωση της Δικαιοσύνης στη βάση των σύγχρονων επιστημονικών δεδομένων της ανάλυσης των θεσμών και της θεωρίας των οργανώσεων. Σε ένα πρώτο μέρος συμπυκνώνει βασικά στοιχεία των θεωριών αυτών σε μια εισαγωγή στο άγνωστο αυτό, για τον μέσο νομικό, πεδίο. Στη συνέχεια παρουσιάζει τη νομοθετική βάση του θεσμού και της οργάνωσης, δηλαδή τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος και του Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων και Κατάσταση Δικαστικών Λειτουργών, ένα θεωρητικά ανεξερεύνητο νομοθέτημα. Τέλος, εξάγει συμπεράσματα για τα κεντρικά θέματα της λειτουργικής και προσωπικής ανεξαρτησίας των δικαστών από τη θεώρηση των νομοθετικών τους ρυθμίσεων με τα μέσα των θεωριών των θεσμών και των οργανώσεων που παρουσίασε στο πρώτο μέρος. Πρόκειται ουσιαστικά για μια πρωτότυπη θεωρητική ανάλυση σε ένα νομικό χώρο, που η ανάγκη ευαισθησίας στην προσέγγισή του τον είχε καταστήσει μέχρι σήμερα εν πολλοίς απροσπέλαστο.