Μετά το διαζύγιο των γονιών της η πεντάχρονη Μέιζι γίνεται αντικείμενο οικονομικού διακανονισμού, "δοχείο πικρίας" και των δύο, "δέμα" που στέλνεται από τον έναν στον άλλο σαν βόμβα, με μοναδικό σκοπό να του δυσκολέψει τη ζωή. Την τρυφερότητα και το ενδιαφέρον που δεν τις δείχνουν οι γονείς της η μικρή τα βρίσκει στους νέους συζύγους τους. Μητριά και πατριός νοιάζονται για το κοριτσάκι που γρήγορα αρχίζει να λειτουργεί σαν συνδετικός κρίκος μεταξύ τους. Πατέρας, μητέρα, γκουβερνάντες, νέοι σύντροφοι, μερικοί από αυτούς πιο μόνιμοι και άλλοι περαστικοί, μπλέκονται σε έναν κυκλώνα αντιδικίας, ζήλειας, ερώτων, συμφερόντων και αγάπης, την πορεία του οποίου παρακολουθούμε μέσα από τα μάτια της Μέιζι. Ο Henry James δεν δραματοποιεί, ούτε αναλύει τα συναισθήματα της Μέιζι. Θέλει να ανακαλύψει τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τους ανθρώπους και τα όσα συμβαίνουν γύρω της και τη διαδικασία με την οποία προχωρά προς τη στιγμή που θα πάρει μόνη της αποφάσεις για τη ζωή της. "Για την ικανοποίηση του νου και της ψυχής", γράφει ο ίδιος ο συγγραφέας στον πρόλογο όπου εξηγεί τις αφορμές και τον τρόπο με τον οποίο συνέθεσε το μυθιστόρημα, "η συνείδηση της μικρής έπρεπε να διασωθεί, να γίνει αντιληπτή σαν ένα μητρώο εντυπώσεων· να μην εκτραχυνθεί, να μην κηλιδωθεί, να μην αποστειρωθεί από την άγνοια και τον πόνο". Ο κόσμος των "ενηλίκων" με τη ματιά ενός μικρού κοριτσιού που βρίσκεται στο επίκεντρο της διαμάχης των χωρισμένων γονιών του. Ένα εντυπωσιακά σύγχρονο μυθιστόρημα γραμμένο το 1897.