Η μελέτη πραγματεύεται τη ναυτική διάσταση του Πελοποννησιακού Πολέμου δίνοντας έμφαση, όχι μόνο στις μικρές και μεγάλες ναυμαχίες που διεξήχθησαν στις ελληνικές θάλασσες, αλλά σε ένα ευρύτερο "θαλάσσιο" πλαίσιο που περιλαμβάνει γεωπολιτικές προσεγγίσεις, στρατηγικούς σχεδιασμούς, τακτικές κινήσεις, οικονομικούς υπολογισμούς και διπλωματικές διαδικασίες που σχηματοποιούν αυτό που η έρευνα ονομάζει "ναυτική ισχύς" και που, λόγω της στρατιωτικής φυσιογνωμίας των εμπολέμων, έρχεται αναπόφευκτα σε σύγκρουση με το μεγάλο αντίπαλο δέος της, τη "χερσαία ισχύ". Ακολουθώντας την κλασική επιστημονική χρονολογική διάκριση της σύγκρουσης σε τρεις φάσεις (Αρχιδάμειος Πόλεμος, Σικελική Εκστρατεία, Ιωνικός Πόλεμος) και συνοδεία δεκάδων αναλυτικών χαρτών, η μελέτη παρακολουθεί και αναλύει την κλιμάκωση των συγκρούσεων, αποδεικνύοντας ότι ο Πελοποννησιακός Πόλεμος ήταν ένας κατά βάση ναυτικός πόλεμος, αφού όχι μόνο κρίθηκε στη θάλασσα, αλλά προκειμένου να προκύψει το αποτέλεσμά του έπρεπε η Πελοποννησιακή Συμμαχία να επαναπροσδιορίσει τον παραδοσιακό χερσαίο της προσανατολισμό και, με την εμπλοκή του παραδοσιακού εξ Ανατολών εχθρού του ελληνισμού, των Περσών, να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της ναυτικής ισχύος, που αποτελούσε προνομιακό πεδίο δύναμης της Αθηναϊκής Συμμαχίας.