Στην αμερικάνικη στρατιωτική κοινωνιολογία υπάρχουν δύο παραδοσιακές μέθοδοι, που κάπως απλουστευμένα θα μπορούσαμε να περιγράψουμε ως την ποσοτική και την ποιοτική. Και οι δύο έχουν τις ρίζες τους στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και συνεχίζουν να έχουν υποστηρικτές μέχρι σήμερα. Οι ποσοτικοί κοινωνιολόγοι δεν αδιαφορούν για την ποιοτική ανάλυση μέσα στα κείμενα τους, ενώ και οι ποιοτικοί χρησιμοποιούν αρκετά τους αριθμούς. Αυτό δυσχεραίνει το διαχωρισμό τους. Όμως οι διαφορές τους είναι υπαρκτές. Η ποσοτική σχολή βασίζεται σε έρευνες ή πειραματικά αποτελέσματα για τη συλλογή στοιχείων. Η ποιοτική σχολή χρησιμοποιεί παρατηρήσεις, μελέτες περιπτώσεων και συγκρίσεις μεταξύ χρονικών περιόδων και χωρών. Οι "ποσοτικοί" εξετάζουν ειδικότερους παράγοντες μέσα από υποθέσεις τους, δοκιμάζοντας την εγκυρότητα της υπόθεσης που προέκυψε. Οι "ποιοτικοί" διακρίνουν τους παράγοντες μέσα από ένα γενικότερο πλαίσιο και μετά τους χρησιμοποιούν για να διατυπώσουν υποθέσεις. Ένας τρόπος για να διαχωριστούν οι δύο σχολές είναι ότι οι ποσοτικοί κοινωνιολόγοι αισθάνονται κοντά στους κοινωνικούς ψυχολόγους, ενώ οι ποιοτικοί αισθάνονται "συγγενείς" με τους κοινωνικούς ιστορικούς. [...] (από τον πρόλογο της αμερικανικής έκδοσης του Charles C. Moskos)