Δεν είναι μόνον αυτοβιογραφία το μικρό αυτό βιβλίο· είναι μια ανάπτυξη των ιδεών και των θεωριών του, είναι μια καλή Εισαγωγή στο έργο του, και όχι μόνο. Θίγει όλα τα μεγάλα προβλήματα του 20ού αιώνα, αφού ο Πόππερ τον διήνυσε από την αρχή μέχρι το τέλος του (1902-1994) - μια γρήγορη ματιά στα περιεχόμενα μας πείθει. Εκτός από τις φιλοσοφικές του ιδέες, τη διανοητική και επαγγελματική του εξέλιξη, περιγράφει μοναδικά και την εποχή του. Μιλάει για τα δύσκολα λόγω του πολέμου -του Α' παγκοσμίου- παιδικά και νεανικά του χρόνια, για την πείνα και τη δυστυχία στη Βιέννη των νεανικών του χρόνων· μιλάει για τις συναναστροφές του, τις ιδεολογικές ζυμώσεις της εποχής του, για τους ανθρώπους που τον επηρέασαν, τους ανθρώπους με τους οποίους συγκρούστηκε ή ταυτίστηκε, και γενικά για το πώς διαμορφώθηκε ο ιδεολογικός και φιλοσοφικός του ορίζοντας. Μιλάει για Μουσική, διατυπώνοντας απόψεις για συγκεκριμένους εκπροσώπους της, καθώς και για την εξέλιξή της διαμέσου των αιώνων από μονοφωνική σε πολυφωνική. Τελικά, το βιβλίο είναι πολύ ενδιαφέρον ακόμη και για όσους δεν ενδιαφέρονται ούτε για τη Φιλοσοφία γενικά, ούτε για τον Πόππερ ιδιαίτερα, αλλά για την Ιστορία των ιδεών και των πολιτικών εξελίξεων του 20ού αιώνα. (από την εισαγωγή του βιβλίου)