Τα ακούσματα που, από την παιδική μου ηλικία μέχρι και σήμερα, με έκαναν και με κάνουν να συνειδητοποιώ την ομορφιά και τη μοναδικότητα της ντοπιολαλιάς του νησιού μου, κάποια στιγμή αποφάσισα να τα βγάλω από την καρδιά και το μυαλό μου και να τα βάλω στο χαρτί. Ίσως γιατί ήθελα να διασώσω όσο περισσότερες λέξεις από τον πλούτο της γλώσσας, του ιδιώματος της Αστυπαλιάς μας. Ίσως γιατί πιστεύω ότι αυτά είναι η "δικολαγιά" -το σόι- μου, η "δικολαγιά" σας, αυτά που μας ενώνουν, η καταγωγή μας, η παράδοσή μας, ο πολιτισμός μας, ένα κομμάτι απ' την καθεμιά και τον καθένα μας.