Από τους 23 τόμους που αποτελούν τα "Άπαντα" του Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή (1809-1892), μόλις τρεις συγκεντρώνουν το δημιουργικό πεζογραφικό έργο. Κι όπως λέει ο Τάκης Καλιαλής, "ασφαλώς δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι, από τα δεκαεννιά πρωτότυπα διηγήματα που έγραψε από το 1847 ως το 1853 [...] τα δέκα εξελίσσονται στην Αγγλία του 19ου αιώνα". Γι' αυτό, ίσως, τούτα τα διηγήματα ξεχάστηκαν από το ευρύτερο αναγνωστικό μας κοινό και, σε μεγάλο βαθμό, αγνοήθηκαν από τους ειδικούς. Η παρούσα, αυθεντική συγκριτολογική μελέτη εξετάζει σε πλάτος ένα από τα πιο πρώιμα διηγήματα του Ραγκαβή, το "Γλουμυμάουθ" (1848)· η λέξη σημαίνει "Το Στόμα του Ερέβους". "Πρόκειται για έργο που εισάγει τη θεματική και την προβληματική της βικτωριανής κοινωνικής πεζογραφίας στα ελληνικά γράμματα [παρουσιάζοντας] έναν επίκαιρο κοινωνικό ζήτημα, το οποίο πραγματεύεται στο πλαίσιο του ιδεολογικού προβληματισμού που αναπτύσσεται στην Αγγλία της εποχής του". Έτσι, φωτίζονται, τεκμηριωμένα, όχι μόνο νέες διαστάσεις επικοινωνίας της νεότερης ελληνική λογοτεχνίας με τη σύγχρονή της αγγλική, μα και άγνωστες όψεις του συγγραφικού προβληματισμού του Ραγκαβή. Όψεις που, με την πρόσφατη αναζωπύρωση του ενδιαφέροντός μας για τη ρομαντική λογοτεχνία και νοοτροπία, οδηγούν σε αδιερεύνητες προοπτικές με πλήθος γόνιμα συμπεράσματα.