Τις νύχτες ζωγραφίζω ξημερώματα ολοφώτεινα ροδοχάρακτα τα πρωινά ζωγραφίζω ηλιοβασιλέματα ξένοιαστα πορφυρά. Τις Κυριακές τα βγάζω στο δρόμο και τα χαρίζω στους περαστικούς "Μα είναι λευκοί καμβάδες" αποκρίνονται ξαφνιασμένοι "Ναι" τους λέω για να ζωγραφίσετε τα δικά σας δεν ξέρω να ζωγραφίζω. Μια συλλογή ποιημάτων με λέξεις εικόνες για ένα κόσμο που όσο φωτίζεται τόσο σκοτεινιάζει για την ελευθερία, που όσο απλώνεται τόσο λιγοστεύει για το φόβο, που όσο κρύβεται τόσο εξουσιάζει για το όνειρο, που όσο δοξάζεται τόσο χάνεται για τον άνθρωπο, που όσο μαθαίνει τόσο ξεχνάει για το έλεος, που όσο ανασαίνει τόσο η αγάπη είναι η μόνη ελπίδα.