Τραίνα εποχής, που οι τοξικές διακρίσεις των κουπέ σε καπνιζόντων και μη δεν είχαν νόημα, αφού η κινητήρια δύναμη του ατμού μετέτρεπε όλους τους επιβάτες τους σε ακούσιους καπνιστές. Τραίνα μεταγενέστερα, που οι αναθυμιάσεις του πετρελαίου έκαναν τους επιβάτες οιονεί αλκοολικούς. Τραίνα σημερινά, που ο άοσμος ηλεκτρισμός τους συνταυτίζεται απολύτως με την, εις πείσμα της κλιματικής, αλλαγή και της νομοθεσίας προς χάριν της υγιεινής ζωής. Οι μνήμες ωστόσο δεν μπορούν ν΄ απαλλαγούν απ’ τις κακές συνήθειες του παρελθόντος. Επειδή ταξιδεύουν ακόμα. Ταξιδεύουν και στα πραγματικά και στα ιδεατά τοπία αυτού του βιβλίου, που αποτελεί μιαν ανθολόγηση ποιημάτων, στα οποία πηγαινοέρχονται τραίνα κι οι άνθρωποί τους (προσωπικό, επιβάτες, απλοί θαμώνες σταθμών) σε διαδρομές, που εν πολλοίς, αν δεν καθορίζουν ολοκληρωτικά, επηρεάζουν σημαντικά την ζωή τους, "μεταφέροντας" κυριολεκτικά και μη, τα παντός είδους, πραγματικά και μη, βιώματά τους, ευχάριστα συναισθήματα, αλλά και μαζί δυσοίωνες σκέψεις. Γιατί η μουσική των τραίνων κάποτε αλλάζει, δεν ηχεί πια γνώριμη, ή σταματά οριστικά, οι σταθμοί ερημώνουν, οι γραμμές χορταριάζουν, όπως τάφοι, αλλά παραδόξως, αν δεν ξηλωθούν, εξακολουθούν, ακόμη και μόνες, έστω στο πουθενά, να ταξιδεύουν. Τα ποιήματα ανθολογούνται κατά το μεγαλύτερο μέρος από τις προηγούμενες συλλογές του Θ. Π. Ζαφειρίου: Αγνώστων λοιπών στοιχείων (1988), Απόβαρο (1997), Αντίγραφα χωρίς πρωτότυπο (2000), Ημίμετρα (2003), Ο αριθμός που λείπει (2006), Για μια ομοιοκαταληξία (2008), Ξηροί καρποί (2012), Τα κακά ποιήματα (2014), Σαρκοτροπία (2014), Αχθοφόροι (2016), Τα άλλα (2017), Κορμιά και σώματα (2017), Ομόλογα (2018), Deliveries (2018). Το βιβλίο όμως συμπεριλαμβάνει και δεκαέξι ανέκδοτα, τα οποία επίσης περνούν από τους ίδιους σταθμούς, με αφετηρία τον σταθμό Λαρίσσης και τελικό προορισμό την Λάρισσα, τόπο καταγωγής του ποιητή, αλλά και μια οιονεί Καβαφική Ιθάκη.