Πώς συνάπτονται οι δημόσιες συμβάσεις για τα δημόσια έργα, τις προμήθειες, τις μελέτες και τις υπηρεσίες; Πώς επιλέγονται οι εταιρείες που τα υλοποιούν; Πώς γίνεται η διαπραγμάτευση της τιμής, πώς δίνονται τα χρήματα, πώς εγκρίνονται οι απαραίτητες μελέτες, πώς παραδίδονται και πώς αξιολογούνται στο τέλος; Στη χώρα μας το νομοθετικό πλαίσιο που ορίζει τις δημόσιες συμβάσεις έργων, προμηθειών, υπηρεσιών και μελετών το ορίζει ο νόμος 4412 του 2016. Ο ν. 4412/2016, αντανακλώντας τη διεθνή εμπειρία, βελτίωσε πολύ το παλιότερο ρυθμιστικό πλαίσιο αλλά εξακολουθεί να συζητείται ως προς τα πλεονεκτήματα και τις αδυναμίες του. Οι περισσότερες από τις δυσλειτουργίες και τις παθογένειες που οδηγούν σε καθυστερήσεις, ακυρώσεις διαγωνισμών, υπερκοστολογήσεις και άλλα γνώριμα φαινόμενα, εξακολουθούν να επιβιώνουν. Η νέα έκδοση της διαΝΕΟσις την οποία συνέταξε μια τετραμελής ομάδα ειδικών, αποτελούμενη από τους Δημήτρη Α. Σωτηρόπουλο, Σπύρο Βλαχόπουλο, Λεωνίδα Φιλόπουλο και Γιώργο Θ. Ζώη, καταγράφει τα προβλήματα της διαδικασίας ρύθμισης των δημοσίων συμβάσεων από το κράτος, και καταλήγει σε μια σειρά από προτάσεις για τις αλλαγές που κρίνονται απαραίτητες.