Ο Βασίλης παίζει με τις λέξεις. Παίζει με τα καλολογικά στοιχεία, ιδίως με τα κοσμητικά επίθετα, την υπερβολή και τη μεταφορά. Η ποιητική του πλοκή είναι μια πλοκή αποτυπωμένη σε εικόνες μοναδικής διαύγειας, αλλά και απόλυτης μοναξιάς. Ωραίες εικόνες. Εικόνες πραγματικές και φαντασμαγορικές. Εικόνες περιληπτικές και μυθικές. Ένα σύμπλεγμα, που πότε σε απολιθώνουν πάνω σε πέτρες, βράχους, ράχες και βουνά, πότε σε γαληνεύουν στα απέραντα τοπία, στο ηλιοβασίλεμα και στις ταραγμένες θάλασσες, στις ανθισμένες αμυγδαλιές. Σαν το νυχτοπούλι ξαγρυπνά και σαν η αράχνη αρμόζει τα δίχτυα της ποίησης, για να προσθέσει νέα μαργαριτάρια στον κολιέ της νεοελληνικής Ανθολογίας.