«Αριστούργημα» είχε χαρακτηρίσει ο Ζήσιμος Λορεντζάτος το ποίημα «Εν τω μηνί Αθύρ» του Κ.Π. Καβάφη. Είναι πράγματι. Γιατί όμως; Πώς είναι δυνατόν ο ιδιοφυής ποιητής να το έγραψε για κάποιον τυχαίο, και άγνωστο νέο, που χάθηκε στο άνθος της ηλικίας του στην πολύμορφη και αινιγματική Αλεξάνδρεια; Μήπως το «Λεύκιος» είναι ένα ευρηματικό προσωπείο για επιμελώς κρυμμένους ήρωες, λόγω της κρυφής τους σύνδεσης με την ταυτότητα του ίδιου του ποιητή;