Αρκετές δυσκολίες συναντά κανείς στην ερμηνεία του "Οιδίποδα τυράννου" του Σοφοκλή. Κι αυτό, γιατί δεν είναι δυνατή η εφαρμογή μιας γενικής ερμηνευτικής άποψης (σχετικά με το νόημα της τραγωδίας), χωρίς τον κίνδυνο να εκβιαστεί η τραγωδία σε επιμέρους σημεία. Φανερός είναι ο πειρασμός να δει κανείς το δράμα κάτω από μοιρολατρικό και θρησκευτικό πρίσμα, σαν δράμα σύγκρουσης με κοινωνικά ταμπού ή κάτω από άλλες ερμηνευτικές οπτικές που έχουν προταθεί και που είναι διαμετρικά αντίθετες μεταξύ τους. Από την πλευρά μου προσπάθησα να δω το ανθρώπινο στοιχείο στην τραγωδία. Άλλη δυσκολία προκύπτει από την ανάγκη σύνδεσης της τραγωδίας με παιδαγωγικές σκοπιμότητες. Το θέμα της πατροκτονίας και της αιμομιξίας δεν είναι και τόσο κατάλληλο για εφήβους. Ο Σοφοκλής δεν έγραψε βέβαια την τραγωδία του για να διδάσκεται σε σχολεία. Καλό λοιπόν θα ήταν να μη τη διδάσκαμε και μεις στο σχολείο, να προτιμούσαμε μια τραγωδία με λιγότερο σκληρό θέμα. Σαν βάση για την ερμηνεία πήρα το κείμενο της σχολικής έκδοσης, που είναι περιττό να παρατεθεί εδώ. Προχωρώ κατευθείαν σε μια μετάφραση και στην αναλυτική ερμηνεία της τραγωδίας. Η ερμηνεία των χορικών γίνεται με βάση τη μετάφρασή του από το Ι. Γρυπάρη. (από τον πρόλογο του συγγραφέα)