«…Ξέρετε πώς ένιωθα. Σαν να ’βγαινα στην επιφάνεια του νερού για να πάρω ανάσα! Όπως οι μεγάλες θαλάσσιες χελώνες, όταν ανεβαίνουν με τα πτερύγιά τους στην επιφάνεια, βγάζουν έξω το ρύγχος τους και γεμίζουν τα πνευμόνια τους με μπόλικο αέρα προτού βουτήξουν πάλι προς τα κάτω, ανάμεσα στα φύκια και τα χταπόδια…» Ο Τζορτζ Μπόουλινγκ είναι ένας σαρανταπεντάρης ασφαλιστής, παντρεμένος, με παιδιά, δάνειο, ψεύτικη οδοντοστοιχία, κοιλιά και μια τρομερή επιθυμία να ξεφύγει από την ανιαρή καθημερινότητά του και τους φόβους που τον κατατρύχουν και που έχουν να κάνουν με τον επικείμενο πόλεμο και όσα θα επακολουθήσουν: την πείνα, την ανεργία, την καταστολή, την τυραννία. Έτσι, σκέφτεται να δραπετεύσει για λίγο επιστρέφοντας στον τόπο του, έναν παράδεισο με εξοχές, λιμνούλες, ψαρέμα και μνήμες από εφηβικούς έρωτες, για να πάρει τις ανάσες του και ν’ αντιμετωπίσει όλα τα παραπάνω.