«Όταν ήμουν παιδί, η μητέρα μου δεν με άφηνε να βγω έξω χωρίς αντη­λιακό. Τα απαλά και δροσερά της χέρια άπλωναν τη λοσιόν στο ­πρόσωπό μου. Μου φορούσε ένα πλατύγυρο καπέλο και έδενε τα κορδόνια σφιχτά, συμμετρικά, κάτω από το πιγούνι μου. Τόσοι κόποι, τόση φροντίδα για να γίνω ένα τίποτα». Λαμπερή και περιζήτητη, η Φοίβη ξοδεύει τον εαυτό της, ζώντας κάτω απ’ το βάρος μιας τραγικής απώλειας. Ο Γουίλ, ο άβγαλτος αλλά φιλόδοξος συμφοιτητής της, είχε κάποτε αφιερώσει τη ζωή του στον Θεό, αλλά έχασε την πίστη του και έμεινε μετέωρος. Τώρα δείχνει να πιστεύει και πάλι ― αυτήν τη φορά στη Φοίβη και στα λακκάκια της πλάτης της. Ώσπου εμφανίζεται ο Τζων Λιλ, ο χαρισματικός αρχηγός μιας θρησκευτικής σέχτας, ο οποίος υπόσχεται στη Φοίβη μια ζωή με νόημα και σκοπό. Κι ο κόσμος όλων τους παίρνει φωτιά. Στο εκρηκτικό πρώτο της μυθιστόρημα, που επαινέθηκε από κοινό και κριτικούς, η Ρ. Ο. Κουόν ψηλαφίζει τη μικρή εκείνη ρωγμή της ψυχής απ’ όπου τρυπώνει η θλίψη και ριζώνει το σκοτάδι, δείχνοντας πώς η απελπισμένη αναζήτηση μιας κάποιας ευτυχίας μπορεί να οδηγήσει στη βία και την καταστροφή.