Ο Σπύρος με την ματιά του στον κόσμο των απλών πραγμάτων και στον μεγάκοσμο, με το χρωστήρα και την εξαίρετη παλέτα του, μα, πάνω απ’ όλα, με την μοναδική του ευαισθησία ψυχής και πνεύματος, αφού ταξίδεψε «Το απόλυτο σκοτάδι / το δίχως τέλος φως», με πίστη βαθειά κι ακλόνητη στην ομορφιά, στον άνθρωπο και στο θείο, «Κύριε, ταξιδεύω στο σύμπαν, είμαι κοντά σου», «Αρχιτέκτονα των Πάντων» - έγραφε στη δική του ποίηση -, δώρισε σε όλους μας, απλόχερα και γενναιόδωρα, ζωγραφικά, χαρακτικά, ποιητικά και γλυπτά έργα, απλά και σύνθετα, κληρονομιά αιώνια, να «χανόμαστε στις υπόγειες διαβάσεις των λουλουδιών». Συνεχίζει και θα συνεχίζει να μας εμπνέει το έργο του, να μας προβληματίζει, να μας προσγειώνει στο παρόν και να μας απογειώνει σε τόπους αγγελικούς. Μια μεγάλη παρηγοριά στην ύπαρξή μας όλη η δημιουργία του. Η αγάπη του έχει πιάσει τόπο. Αυτή είναι που ενώνει δυνάμεις, έστω μικρές, για να συνεχίζουμε όσο γίνεται πιο ευγενικά, δημιουργικά, αθόρυβα κι ανθρώπινα.