Η «Φόνισσα» (1903) κατέχει, κατά γενική ομολογία, θέση ξεχωριστή και εξέχουσα στο έργο του Α. Παπαδιαμάντη. Πρόκειται για κορυφαίο κείμενο (νουβέλα), όχι μόνο του συγγραφέα, αλλά και όλης της νεοελληνικής πεζογραφίας. Η εμβληματική πια «γραία Φραγκογιαννού», είναι μία από τις σπαραχτικότερες μορφές -κατά συρροήν δολοφόνου- στην ιστορία της λογοτεχνίας. Τι σόι άνθρωπος όμως είναι κατά βάθος τούτη η γυναίκα που διαπράττει τόσο ακραία εγκλήματα και τι την οδηγεί να τ’ αποτολμήσει; Αλλά και ο συγγραφέας «της» γιατί δεν διστάζει να βάψει τα συγγραφικά του χέρια με τα πιο άνομα και ανόσια αίματα;