Η Χιλιανή συγγραφέας (1893–1921) ξεχασμένη για σχεδόν έναν αιώνα, αναγεννήθηκε τα τελευταία χρόνια από τις στάχτες της, με φανατικούς αναγνώστες και μεγάλη αναγνώριση του έργου της. Συστήνεται πρώτη φορά στα ελληνικά με τη συλλογή Όσα δεν ειπώθηκαν που περιέχει πεζά ποιήματα και σελίδες του ημερολογίου της. Τα αυτοβιογραφικά αυτά κείμενα, σαγηνευτικά, παθιασμένα, μυστηριώδη, σταλάζουν τον πόνο, την καλοσύνη, την ομορφιά αυτής της αντισυμβατικής γυναίκας με την εκστατική ομορφιά και την τραγική ζωή. Τίποτα δεν έχω, τίποτα δεν αφήνω, τίποτα δεν ζητώ. Γυμνή όπως γεννήθηκα φεύγω, ανήξερη για όσα στον κόσμο υπήρχαν. Είμαι εγώ αναστατωτικά γυμνή, επαναστατημένη ενάντια στο κατεστημένο, μεγάλη ανάμεσα στο μικρό, μικρή ενώπιον του απείρου… Είμαι εγώ…