Η πλούσια πνευµατική σπορά του Λεωνίδα Παπαστεφάνου θα τροφοδοτήσει γενιές, γιατί µε τα µεγάλα του βήµατα διασκέλισε πολλούς καιρούς. Τα χνάρια του, η φλογερή µατιά του, ο βαθύς στοχασµός και το σκίρτηµα της αγάπης που έτρεφε για τον κόσµο, το ανοιχτόκαρδο χαµόγελό του, τα µεγάλα χέρια του που άπλωνε ζητώντας να πιάσει το Αδύνατο, έχουν εγγραφεί στα ποιήµατα, στα λυρικά του δοκίµια και στα άρθρα του, στις αγωνιστικες µέρες, όταν διηύθυνε το πρώτο παράνοµο τυπογραφείο του αντιστασιακού τύπου στα λιβάδεια της Πίνδου στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, κυρίως όµως στις µουσικές της ιστορικής Χορωδίας Τρικάλων, που µεγαλούργησε κάτω από την πυγµή, την τόλµη και το άγρυπνο βλέµµα του. Ήταν ένας ασυµβίβαστος οραµατιστής. «Να σε πάρει η θύελλα της ψυχής σου και να σε σφεντονίσει στους βράχους της θλίψης, της αποµόνωσης και να καρτεράς, σαν τον Προµηθέα µε λαβωµατιές µες στην καρδιά, τη λύτρωση. Τότε µπορείς να πείς πως ζεις…Όλα ανήκουν στον Άνθρωπο. Τίποτα το ακατόρθωτο. Η θεϊκή σπίθα που κρύβει καθένας µας ας γίνει φλόγα κι ας πυρπολήσει τ’ άστρα».