Αυτό το βιβλίο είναι μια μικρή συλλογή δέκα λαϊκών παραδοσιακών παραμυθιών. Είναι παραμύθια «Μιλημένα κι Ακουσμένα», μοιρασμένα από γενιές και γενιές παραμυθάδων κάθε λογής, μέσα στο χρόνο, ανάμεσα σε παρέες, συγγενείς, φίλους, συγχωριανούς, ενήλικες και παιδιά, και γενικά σε όσους ακούνε παραμύθια. Αυτό που επιδιώκει η συλλογή παραμυθιών της Μαρίας Παπανικολάου, είναι να μεταφέρει την αίσθηση, τον ενθουσιασμό και αυτή την εσωτερική φλόγα που αρχίζει να καίει στο άκουσμα ενός παραμυθιού για πρώτη φορά. Πρόκειται για μια ξεχωριστή εμπειρία για τον ακροατή-αφηγητή που μένει ανεξίτηλη στη μνήμη του. Σε αυτή την αίσθηση επιστρέφει, κάθε φορά που επιλέγει να πει ξανά το ίδιο παραμύθι. Είναι ο ένας και μοναδικός «τρόπος» με τον οποίο ο αφηγητής κάνει ένα παραμύθι που είπαν πολλοί μέσα στο χρόνο, «δικό του παραμύθι». Αυτή την «αίσθηση» επιθυμεί να μοιραστεί μέσα από μια σειρά παραμυθιών που έκανε με κόπο και χρόνο, «δικά της παραμύθια». Ο τρόπος γραφής είναι όσο πιο “προφορικός-προσωπικός» γίνεται να είναι στο χαρτί. Η εικονογράφηση του ζωγράφου Ηλία Κασσελά, αποτελεί σημαντικό και αναπόσπαστο μέρος του βιβλίου. Είναι ιδιαίτερη και συμπληρωματική, χωρίς όμως να υπογραμμίζει ή να εξηγεί το κάθε παραμύθι. Έτσι επιδιώκει να δηλώσει την παρουσία του το ανείπωτο, η σιωπή, η παύση και η ανάσα του αφηγητή που σαφώς δε θα μπορούσε να αποτυπωθεί στο κείμενο με άλλον τρόπο. «Αρχή του παραμυθιού, καλώς να ορίσετε!»