Σκληρόδετο Λεύκωμα με χώρο για προσωπικές σημειώσεις Ο φωτογράφος και ποιητής Δημήτρης Λαμπρέλλης μας χαρίζει ένα λεύκωμα γεμάτο από μνήμες – μνήμες πουλιών, μνήμες βλέμματος, μνήμες ψυχής – που ο καθένας μπορεί να ακουμπήσει επάνω του. “Στις Πρέσπες, στην Καστοριά, στην Κερκίνη, στον Στρυμόνα, στον Νέστο, στο Πόρτο Λάγος, στην Βιστονίδα, στον Έβρο, στην Βόλβη, στο Σχολάρι, στην Απολλωνία, στην Καλλονή της Λέσβου, στον Καλαμά, στην Γιάλοβα, στην Νέα Κίο, στον Αξιό, στον Γαλλικό, στον Αλιάκμονα, στον Λουδία, στον Αμβρακικό, στον Λούρο, στο Μεσολόγγι, στην Σκάλα Αταλάντης, στο Αίγιο, στο Κοτύχι, στην Καλογριά, στην Στροφυλιά, στον Σχινιά, στο Πάρκο Τρίτση —ακόμη και στον Εθνικό τον Κήπο—, και τότε τα πουλιά τα βλέπεις και τραβάς με ταχύτητα τέσσερις χιλιάδες και διάφραγμα τέσσερα. Με την ανατολή ή με την δύση, με συννεφιά βαριά ή ανάλαφρη, με σύννεφα και ήλιο, με το παιχνίδι του ήλιου με τα σύννεφα, με παγωνιά μεγάλη ή ζέστη ανυπόφορη, με καιρό γλυκό ή με ψιλόβροχο, με αέρα δυνατό ή και με άπνοια, με σμήνη κουνουπιών να πέφτουν πάνω σου ή χωρίς να εμφανιστεί ούτε ένα, δίπλα σχεδόν στους κυνηγούς ή με κανέναν από αυτούς κοντά σου, χωρίς καμιά βοήθεια ή μαζί με φιλότιμους ντόπιους, με παρέα ή μόνος σου, με την βρωμιά τριγύρω σου ή με την καθαρότητα του τοπίου, με τρομερούς θορύβους από δραστηριότητες των κατοίκων ή μέσα στην απόλυτη ησυχία, με οσμές αφόρητες λυμάτων ή με την καθαρότητα και τις μεθυστικές μυρωδιές του αέρα της Άνοιξης ή της βροχής, με την παρουσία των πολυπληθών πινακίδων του αφιλόξενου οικοτουρισμού και των φιλοκερδών προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή χωρίς την παρουσία τους — και τότε τα πουλιά τα βλέπεις και τραβάς με ταχύτητα τέσσερις χιλιάδες και διάφραγμα τέσσερα. Με σχεδόν πλήρη την κάρτα μνήμης ή μόλις στην αρχή της, με ξεμπλοκαρισμένα τα ηλεκτρονικά της μηχανής μόλις αυτή την στιγμή ή με αυτά να λειτουργούν τέλεια απ᾿ την αρχή, με τ᾿ αυτοκίνητο ή με τα πόδια, με την βάρκα ή απ᾿ την στεριά — και τότε τα πουλιά τα βλέπεις. Κι όταν πίσω στην πόλη πας και τίποτε απ᾿ όλα αυτά που μόλις αράδιασες δεν είναι πια μπροστά σου, δίπλα σου, από πάνω σου — και τότε τα πουλιά τα βλέπεις.”