Μετά από 25 αιώνες Ιστορίας, κοινωνικής ζωής, φιλοσοφικού στοχασμού, θρησκευτικού οραματισμού και επιστημονικής έρευνας, ο άνθρωπος, δεν έμαθε ακόμα ποιος τελικά είναι, γιατί υπάρχει, τι κάνει, και γιατί το κάνει; Συνεχίζει την αμφιλεγόμενη πορεία του, με δύο τρόπους. Από τη μία, παράλογοι πόλεμοι, καταστροφές, ολοκαυτώματα, ιδεολογικές ή θρησκευτικές βιαιότητες, και παντός είδους άλλες αγριότητες. Από την άλλη, τεράστια συσσώρευση γνώσεων, ενδιαφέρουσες επιστημονικές θεωρίες, συνεχόμενες ανακαλύψεις, τεχνολογική πρόοδο και διαστημικά ταξίδια. Όμως, όλα αυτά, αντί να τον οδηγήσουν σε πνευματική και ηθική του ολοκλήρωση, καταλήγουν σε μία ατέρμονη προσπάθεια κυριαρχίας του επάνω στη φύση. Λεηλατεί και καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον, που τον φιλοξενεί και τον συντηρεί, προς ικανοποίηση της αχαλίνωτης απληστίας του. Μετά από δύο μεγάλες «επιστημονικές επαναστάσεις», τώρα έχουμε την ανάγκη μίας «ηθικής επανάστασης». Οι ανθρωπογενείς κίνδυνοι, όπως η κλιματική αλλαγή, ο πυρηνικός πόλεμος και οι βιολογικές επιθέσεις με μικρόβια ή ιούς, είναι σημαντικά μεγαλύτεροι από κάθε άλλη εποχή. Σήμερα ένας πυρηνικός πόλεμος ή μία τεχνητή πανδημία, είτε κρατική είτε τρομοκρατική, θα μπορούσε να είναι ακόμη χειρότερη και από τη «Μαύρη Πανώλη» του 14ου αιώνα, η οποία προκάλεσε το θάνατο του 10% του παγκόσμιου πληθυσμού. Τώρα η ανθρωπότητα κινδυνεύει με πλήρη εξαφάνιση.