Πρωτίστως όμως η «εισβολή» του γεγονότος Ιησούς Χριστός στην ιστορία του γένους των ανθρώπων, αλλά και στην εν γένει ιστορία του σύμπαντος κόσμου, υπήρξε καταλυτική άπαξ και δια παντός. Έδωσε νόημα και σκοπό στην ιστορία της φύσης και του ανθρώπου με τη διαλεκτική ιστορίας και εσχατολογίας, που αποτελεί τον βασικό πυρήνα νοηματοδότησης της χριστιανικής θεολογίας και Εκκλησίας. Προσέτι δε προσέδωσε σκοπό και νόημα στο παρελθόν, στο παρόν, στο μέλλον και στο επέκεινα. Εκτός τούτων, το γεγονός της σάρκωσης του Θεανθρώπου σηματοδότησε την πανανθρώπινη ιστορία και τον χρόνο, οριοθετώντας και προσδιορίζοντάς τον κεντρικά σε παγκόσμιο επίπεδο. Η ανθρωπότητα προσέθεσε έκτοτε στη χρονολόγηση και τον επιρρηματικό χρονικό προσδιορισμό του προ ή μετά Χριστόν.