Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια πρώτη, αλλά ουσιαστική γνωριμία με το θέατρο (όπως άλλωστε αναφέρει και ο υπότιτλός του), απευθυνόμενο σε «μεγάλα παιδιά» και «αθώους μεγάλους». Μέσα από ένα πλασματικό διάλογο ενός ενήλικα (του «παππού») με δύο ανηλίκους (τα «εγγόνια»), ο συγγραφέας βρίσκει την ευκαιρία, απευθυνόμενος στα πραγματικά του εγγόνια, τον Περσέα και την Ιδάλια, να διατυπώσει με τρόπο απλουστευμένο, αλλά επιστημονικά έγκυρο τις σκέψεις του για μια Εισαγωγή στην Ιστορία και τη Θεωρία του Θεάτρου, που αποτελεί σε δεύτερο επίπεδο η παρούσα εργασία.