To βιβλίο έχει ως αντικείμενο την ιχνογράφηση της φυσιογνωμίας της Ελληνίδας εργάτριας από την εμφάνισή της στον κόσμο της μισθωτής εργασίας ως τη Μικρασιατική Καταστροφή και την άφιξη των προσφύγων στην Ελλάδα το 1922, χρονολογία κατά την οποία αλλάζει το κοινωνικό σκηνικό στις ελληνικές πόλεις. Όταν αρχίζουν τα πρώτα φουγάρα των εργοστασίων να ξεφυτρώνουν ένα ένα σαν τα μανιτάρια στον Πειραιά και η Αθήνα να αποκτά σιγά-σιγά τα χαρακτηριστικά ευρωπαϊκής μεγαλούπολης. Τότε εμφανίζονται επί της οθόνης του ιστορικού γίγνεσθαι οι πρώτες εργάτριες. Είμαστε στα 1870. Μέσα από το καλειδοσκόπιο του ανθρώπινου συρφετού της ελληνικής πόλης οι εργάτριες αρχίζουν να ξεχωρίζουν, βγαίνοντας από το σταθμό του τρένου στον Πειραιά, αγοράζοντας κλωστές από τα εμπορικά μαγαζιά της Αθήνας ή βαδίζοντας με γοργό βήμα για να φτάσουν εγκαίρως στα εργοστάσια που βρίσκονται στις παρυφές της Ερμούπολης. Ποιες ήσαν αυτές οι νεοφερμένες γυναίκες; Από πού προέρχονταν; Πώς εντάσσονταν στον κόσμο του καθημερινού μόχθου; Πώς αξιοποιούσαν τον καθημερινό χρόνο τους; Ποιες ήταν οι συλλογικές αναπαραστάσεις των άλλων γι' αυτές;