CASA LEONE Σ’ έναν κόσμο που ρέει Σε ταξίδεψα Κυριακή πρωί Στο λιμάνι των λεόντων Την ώρα που χιλιάδες Μικροί ζεστοί καθρέφτες Ταλαντώνονται στον κυματισμό Με τα χείλη σε ξεγυμνώνω Από το μεταξωτό κιμονό Κάτω από έναν ξύλινο ουρανό Που σκεπάζει το πάθος σου.