Η αθρόα προσέλευση στο δικαστικό σώμα ατόμων χωρίς ουσιαστικά προσόντα και χωρίς ήθος, είναι η βασική αιτία για το ομολογουμένως χαμηλό επίπεδο της ελληνικής Δικαιοσύνης. Τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει κανείς, όταν στον δικαστικό κλάδο καταφεύγουν, κατά κανόνα, άτομα που γνωρίζουν ότι δεν έχουν τα κότσια να ανταπεξέλθουν στον σκληρό ανταγωνισμό της μαχόμενης δικηγορίας. Αυτά τα άτομα λοιπόν, ανασφαλή από τη φύση τους, αναζητούν στηρίγματα και αναγνώριση είτε σε οργανωμένες ομάδες, είτε σε μεμονωμένα πρόσωπα που ασκούν επιρροή στην κοινωνική ζωή. Συνήθως δημιουργούν κοινωνικές σχέσεις με τις λεγόμενες τοπικές αρχές και γενικά με τους εκφραστές του τοπικού πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου. Ενώ οι επαγγελματικά επαρκείς, αλλά με χαλαρή δικαστική συνείδηση, για να διασφαλίσουν την καριέρα τους εντάσσονται στα οργανωμένα κυκλώματα που δρούν στη Δικαιοσύνη, οι κοινωνικά "περιορισμένοι" δικαστικοί λειτουργοί δημιουργούν ισχυρές κοινωνικές και ψυχολογικές εξαρτήσεις, που έμμεσα τους επηρεάζουν στην άσκηση των καθηκόντων τους.