Το Βυζάντιο δεν είχε ούτε έναν Πλίνιο πρεσβύτερο αλλά ούτε και έναν Βαζάρι για να διηγηθούν "ιστορίες" για τους καλλιτέχνες του. Τα ίδια τα έργα της βυζαντινής τέχνης που έχουν σωθεί είναι κατά πολύ περισσότερα των ονομάτων των βυζαντινών καλλιτεχνών που γνωρίζουμε. Γιατί λοιπόν οι Βυζαντινοί δεν υπέγραφαν τα έργα της καλλιτεχνικής τους δημιουργίας; Είναι η βυζαντινή τέχνη, η τέχνη του "ανώνυμου" καλλιτέχνη; Και αν ναι, τι ερμηνείες θα μπορούσαμε να δώσουμε για αυτό; Αλλά και ως "ανώνυμος" ο βυζαντινός καλλιτέχνης δεν έπαυε να αποτελεί μέλος της κοινωνίας της εποχής του. Ποια, επομένως, ήταν η κοινωνική του υπόσταση και θέση; Και σε ποιο βαθμό διαφοροποιήθηκε η κοινωνική του ταυτότητα μέσα στο πέρασμα των αιώνων; Σε τέτοιου είδους ερωτήματα επιχειρούν να απαντήσουν τα κείμενα που δημοσιεύονται στον τόμο αυτό, αξιοποιώντας κάθε δυνατή πληροφορία που οι πηγές αλλά και τα ίδια τα έργα της βυζαντινής τέχνης μπορούν να προσφέρουν.