Η "Γκρίζα μεμβράνη" είναι η αγωνία της ύπαρξης που γίνεται αγωνιωδέστερη στο σημερινό, χωρίς έλεος, κόσμο. "Το όνειρό μας διάφανο κρύσταλλο την αυγή/ σε καρπό σαπισμένο/ και τα χρόνια μας στέρνα μικρή/ βουρκωμένη για πάντα."