"Ήδη πριν από μερικά χρόνια είχα σκεφτεί ότι θα άξιζε τον κόπο να γράψω την ιστορία της κόρης του φιλόσοφου Λεόντιου, Αθηναΐδας, η οποία τον πέμπτο αιώνα, ως αυτοκράτειρα του Βυζαντίου Ευδοκία, έγινε ξακουστή για το πνεύμα και τις περιπέτειές της. Αλλά με παρακίνησε κυρίως η διαμονή μου στην Αθήνα, την άνοιξη του 1880, να καταπιαστώ με το έργο αυτό. Ωστόσο, επικυρώνω τη γνώμη του Γεωργίου Φίνλαιϋ, ο οποίος είπε "εν τω ευφυεί αυτού βιβλίω" με τον τίτλο Η Ελλάδα κάτω από τους Ρωμαίους τα εξής: "Ο περιπετειώδης βίος της Ευδοκίας, συζύγου του Θεοδοσίου του Β΄, δεν έχει ανάγκη να δανειστεί ρομαντικά επεισόδια από ανατολικούς μύθους απαιτεί δε μόνο κάποια ευφυΐα από αυτόν που τον αφηγείται, για ν' αναπτύξει πλούσια πλοκή ρομαντικού έπους."