Ο αιφνίδιος θάνατος ενός φίλου, του Μάνου, επιστρατεύει τον συγγραφέα στην παρουσίαση μερικών ετερόκλητων σημειωμάτων του που του άφησε ο μακαρίτης (προφανώς χωρίς να έχει ρίξει την τελευταία ματιά - αφού ήταν αμφίβολη και η πρόθεσή του να τα δει δημοσιευμένα). Πρόκειται για κείμενα μουσικολογικά, αισθητικά αλλά και άλλα, πιο καθημερινά -ενίοτε χιουμοριστικά- στα οποία -όσα επιλέγει- διακρίνει ο Μ. Δ. Μ. μιαν «εσωτερική συνέχεια». Θυμάται..., αφηγείται την κοινή -μα και συχνά αντιθετική- πορεία τους, συμπληρώνει μερικές εγγραφές «ημερολογίου» και ιδιαίτερα, προσπαθεί να συναντήσει τη σκέψη του φίλου του σ' εκείνα τα χρόνια, όταν ήταν παρούσα και επιτακτική η αίσθηση της επερχόμενης κατάρρευσης του πολιτισμού: τα χρόνια του Mahler· και λίγο μετά, όταν κορυφαίοι δημιουργοί έδιναν, λαχανιασμένοι, τα τελευταία λεπτουργήματα, πριν να λήξει οριστικά, με την κορύφωσή της, η εποχή της αναζήτησης του Ωραίου και του Αληθινού (κάτι που συνέβη, όπως πίστευε ο Μάνος, γύρω στα μισά του αιώνα μας, ή και λίγο πιο πριν...).