Κατά τα τελευταία 30 χρόνια, στο επίκεντρο των επιστημονικών προβλημάτων είναι η "κρίση" της κοινωνιολογίας και των άλλων κοινωνικών "επιστημών". Θα ήταν ακριβέστερο αν γράφαμε ότι οι κοινωνικές "επιστήμες" στο σύνολό τους δεν περνούν κρίση, αλλά ότι δεν συγκροτήθηκαν ποτέ σε επιστήμη. Αυτό που συγκροτήθηκε είναι στην πραγματικότητα ένα πλήθος υποδειγμάτων, τα οποία αναπαριστούν τις πολυσύνθετες ανθρωποκοινωνικές σχέσεις κατά τρόπο είτε κομφορμιστικό είτε αποσπασματικό είτε κομφορμιστικό και αποσπασματικό και ως εκ τούτου αυτά είναι που περνούν κρίση. Αυτά, όμως, είτε ένεκα του κομφορμισμού τους είτε ένεκα της αποσπασματικότητάς του είτε ένεκα και των δύο, μπορούν να θεωρηθούν ως πρακτικές και όχι ως επιστημονικές αναπαραστάσεις. Εάν λοιπόν οι κοινωνικές "επιστήμες" δεν συγκροτήθηκαν σε επιστήμη, τότε αυτό που τίθεται ως πρόβλημα δεν είναι το ξεπέρασμα της κρίσης τους, αλλά η συγκρότησή τους σε επιστήμη. Δηλαδή, η οικοδόμηση μιας επιστημονικής αναπαράστασης, η οποία να εξηγεί και να ταξινομεί την πολυσύνθετη πραγματικότητα των σχέσεων των ανθρώπων, των τάξεων, των φύλων και των γενεών. Σε αυτό το βιβλίο καταβάλλεται η προσπάθεια να οικοδομηθεί μια τέτοια αναπαράσταση, η οποία όμως δεν μπορεί να θεωρηθεί τελειωμένη.