Ένα μικρό μονόστηλο σε μια απογευματινή εφημερίδα ήταν αρκετό να με γυρίσει πολλά χρόνια πίσω. Να θυμηθώ πράγματα και γεγονότα που είχαν καταχωνιαστεί βαθιά μέσα μου και να δώσω απαντήσεις σε ερωτήματα, που κάποια περίοδο της ζωής μου με είχαν απασχολήσει. Ζούμε πολλές μικρές και ασήμαντες ιστορίες, που όμως ομορφαίνουν και χαρακτηρίζουν το ταξίδι της ζωής μας. Έρχεται τότε ένα μονόστηλο σε ανύποπτο χρόνο, σαν ένα κομμάτι ενός τεράστιου παζλ, να συμπληρώσει μια εικόνα της ζωής σου... Γίνεται έτσι η αφορμή να ξεπηδήσουν από μέσα μας οι μνήμες, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ίδια η ιστορία μας, που μας ακολουθεί, όπου και να πάμε και όσο και να θέλουμε δεν μπορούμε να την αποχωριστούμε...