Την εποχή που ήμουνα πολύ αντικοινωνικός, ήρθε ένα στράτευμα εκπαιδευτικοί, ήρθε ο γυμνασιάρχης μου, ένας άγνωστος, κύριος Δούκας είπε, και με στενοχώρησε μέσα στο μαγαζί. Δεν ξέρω τίποτα για το κολιέ χόκους πόκους, του απάντησα, θα το κατάπιε κανένας κροκόδειλος. Πράγμα περίεργο, άρχισε να κλαίει, μ' αγαπούσε ο εκπαιδευτικός, και θυμήθηκα τη Θεσσαλονίκη, όπως φαίνεται από το ποδήλατο. Είσαι μπλεγμένος άσχημα, μου είπε, τα κέρατά του τα τραγίσια. Ένεκα που σε πιάσανε με τη γυναίκα, ένεκα βέβαια και το κολιέ της. Ο Σάκης Σερέφας κάνει μια διαδρομή στη λογοτεχνημένη Θεσσαλονίκη. "Δεν είναι παρά μόνο μία από τις κειμενικές διαδρομές που μπορεί κανείς να ακολουθήσει σε αυτή την πόλη", εξομολογείται ο ίδιος. Άλλωστε η Θεσσαλονίκη με έναν περίεργο τρόπο αγγίζει όλους όσοι περνούν από εκεί και αφήνει ανεξίτηλα σημάδια που γίνονται λόγος, γίνονται πεζά, ποιήματα και τραγούδια. Ανθολογούνται κείμενα των Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Μισέλ Μπυτόρ, Κλεμάν Λεπίδη, Αλμπέρτο Σαβίνιο, Μπερνάρ Λεντερίκ, Έντμουντ Κίλι, Φράνσις Κινγκ, Έντουαρντ Τόμας, Πέτερ Μπίξελ, Εβλιά Τσελεμπί, Μ. Καραγάτση, Νίκου Εγγονόπουλου, Νίκου Καββαδία, Στρατή Τσίρκα, Νίκου Τσιφόρου, Νίκου-Γαβριήλ Πεντζίκη, Ζωής Καρέλλη, Γιάννη Μπεράτη, Μανόλη Αναγνωστάκη, Νίκου Μπακόλα, Γιώργου Ιωάννου, Κώστα Ταχτσή, Βασίλη Βασιλικού, Νίκου-Αλέξη Ασλάνογλου, Ντίνου Χριστιανόπουλου, Τόλη Καζαντζή, Βασίλη Στεριάδη, Γιώργου Κάτου, Διονύση Σαββόπουλου, Δ. Ν. Μαρωνίτη, Γιώργου Σκαμπαρδώνη, Σοφίας Νικολαΐδου, Δημήτρη Καλοκύρη, Νίκου Θέμελη, Φίλιππου Φιλίππου, Τάσου Χατζητάτση, Αλμπέρτου Ναρ, Σάκη Παπαδημητρίου, Μισέλ Φάις, κ.ά.