Εικόνες και στιγμιότυπα του χθες καταθέτει ο Γ. Αθανασάκης μέσα από την προσωπική του περιπλάνηση στο χρόνο. Βλέπουμε το βενετσιάνικο λιμάνι των Χανίων, την Παλιά Αγορά και τα στενά σοκάκια της πόλης, φιγούρες εμπορευόμενων με την πραμάτεια και την πελατεία τους, τους ιδόρρυθμους τύπους, όλα στην ατμόσφαιρα ενός άλλου καιρού. Οι συναισθηματικές αντιδράσεις εναλλάσσονται. Πέρα από τη θλίψη για τις ιστορικές δοκιμασίες του τόπου, ξαναζούμε μαζί με το συγγραφέα, καλές ημέρες, τηρούμε συνήθειες των συγγενών, απολαμβάνουμε τα χρώματα στους κήπους και το γιορτινό τραπέζι, έχοντας την αίσθηση ακόμη και της μυρωδιάς που αναδίδουν τα δώρα της κρητικής γης. Χανιώτες, Βενετσιάνοι, Τούρκοι, Εβραίοι, ακόμη και έγχρωμοι έχουν αφήσει το δικό τους στίγμα, τη δική τους αύρα, σε μια πόλη που άλλαζε και κάπου χανόταν μαζί με τη σουμάδα, τα λουκούμια και το ναργιλέ. Μια πόλη που εξελίσσεται με τους όρους της τεχνολογικής ανάπτυξης. Μολονότι ο Γ. Αθανασάκης έζησε στην Αθήνα δεν έπαψε να ανήκει στα Χανιά. Λίγο πριν "φύγει" πρόωρα, αισθάνθηκε την ανάγκη να εμπιστευθεί στη γραφή τη διαδρομή του στην όμορφη πολιτεία, από το 1940 μέχρι το 1950, ως δώρο μόνιμο στα αγαπημένα του πρόσωπα και όσους νοιάζονται για τα Χανιά.