[...] Στο βιβλίο αυτό επιχειρείται, με βάση το έργο του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, να διευκρινιστεί ότι η οδός της σωτηρίας είναι διαρκής σύνθεση θείας Ευχαριστίας και ασκήσεως, αποτέλεσμα δράσεων μελών ενός σώματος που αφ' ενός συγκροτούνται ως σώμα στην ευχαριστιακή τους σύναξη και τη συμμετοχή τους στα μυστήρια της Εκκλησίας, αφ' ετέρου ασκούνται για την υπέρβαση της ατομικότητας και την ανάδειξη της σχέσης. Συγχρόνως στο βιβλίο αυτό εξετάζονται οι αντιπαλαμικές επικρίσεις και οι αντιησυχαστικές θέσεις της δυτικής θεολογίας, οι οποίες έχουν διολισθήσει και σε ορθόδοξους κύκλους, και επισημαίνονται οι κίνδυνοι μιας ολισθηρής περιπέτειας που αφορά τη σωτηρία του ανθρώπου.